być przeciw czemuś

См. также в других словарях:

• przeciw — {{/stl 13}}{{stl 8}}przyim., łączy się z celownikiem {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wskazuje na przeciwnika lub rzecz, której ktoś się sprzeciwia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jeden przeciw wszystkim. Syn przeciw ojcu.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kontrować — ndk IV, kontrowaćruję, kontrowaćrujesz, kontrowaćruj, kontrowaćował, kontrowaćowany 1. karc. «w brydżu: zobowiązać się do niedopuszczenia licytującego przeciwnika do wygranej» 2. sport. «w boksie: zadawać kontry, odpowiadać ciosami na ciosy… …   Słownik języka polskiego

• mieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk XIc, mam, ma, mają, miej, miał, mieli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być właścicielem czegoś; posiadać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć samochód, jacht, mieszkanie, telewizor, komputer,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pracować — ndk IV, pracowaćcuję, pracowaćcujesz, pracowaćcuj, pracowaćował 1. «wykonywać jakąś pracę, spełniać jakieś czynności; zajmować się czymś, robić coś» Pracować fizycznie, umysłowo, naukowo. Pracować zawodowo, zarobkowo, społecznie. Pracować… …   Słownik języka polskiego

• przemówić — dk VIa, przemówićwię, przemówićwisz, przemówićmów, przemówićwił przemawiać ndk I, przemówićam, przemówićasz, przemówićają, przemówićaj, przemówićał 1. częściej ndk «wygłaszać mowę, przemówienie; zwracać się z mową do jakiegoś audytorium, do grona …   Słownik języka polskiego

• przeciwny — przeciwnyni 1. «leżący naprzeciw czegoś, znajdujący się po drugiej stronie czegoś, przeciwległy; odwrotny» Przeciwna strona ulicy. Przeciwna ściana pokoju. Iść w przeciwnym kierunku. Znajdować się po przeciwnej stronie czegoś. ∆ Wiatr przeciwny… …   Słownik języka polskiego

• coś — D. czegoś, C. czemuś, B.=M., NMs. czymś, blm «zaimek nieokreślony zastępujący rzeczownik, zwykle nieosobowy, niekiedy liczebnik, bez bliższego jego oznaczenia» Coś mu jest. Coś tam majstrował. Znaleźć coś ciekawego. Coś by trzeba zrobić. Bać się… …   Słownik języka polskiego

• koniec — m II, D. końca; lm M. końce, D. końców 1. «punkt, linia, płaszczyzna ograniczająca, kończąca coś; brzeg, skraj, kraniec, czubek» Koniec ołówka, laski. Stanąć na końcu deski. ◊ Szary koniec «ostatnie miejsce, zwłaszcza przy stole; osoby siedzące… …   Słownik języka polskiego

• nic — n, D. niczego, C. niczemu, NMs. niczym 1. zaimek przeczący «żadna rzecz» a) «nic jako określenie orzeczenia» Nie chcieć słyszeć o niczym. O nic nie dbać. Niczym się nie przejmować. Na niczym mi nie zależy. Nie mieć niczego więcej do roboty. Nie… …   Słownik języka polskiego

• przeciwnik — m III, DB. a, N. przeciwnikkiem; lm M. przeciwnikicy, DB. ów 1. «ten, kto walczy, bije się z kimś; państwo, armia itp. będąca w stanie wojny z kimś; wróg, nieprzyjaciel» Przełamać linię obrony przeciwnika. 2. «ten, kto występuje przeciw komuś lub …   Słownik języka polskiego

• przeciwnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. przeciwnikicy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osoba, która występuje przeciw komuś lub czemuś, przeciwstawia się komuś lub czemuś; próbuje coś zwalczyć : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień